Toen het eindelijk weekend was, zijn we op zaterdag met Jop, Linda, Briony en Hayley naar Sunyani gegaan. Hayley en Briony zijn 2 vrijwilligers die vanuit Engeland zijn overgekomen en hier ook een paar weken verblijven. De president van Ghana was naar Sunyani afgereisd omdat er een nieuwe partijleider gekozen moest worden. Z'n tegenstander is de First lady van de vorige president. Letterlijk Obama - Hilary Clinton opnieuw. Er waren onwijs veel mensen naartoe gekomen. Daarmee was er ook veel bewaking aanwezig, die wel wat anders werkt dan in Nederland. Hermitisch afsluiten van een weg werkt zo, je je sluit 2 delen van de weg volledig af met hekken en personeel, maar laat de zijkant van de weg helemaal vrij. Zo konden wij letterlijk om het hek heenlopen en toen de weg weer op. Onze moeite werd beloont want bij de ingang van het stadium waar we waren uitgekomen stonden een paar miltairen waar je wel bang van moest worden. Meterslange machinegeweren, vastgehouden door de grootste en breedste Ghanezen die ik ooit gezien heb. Z'n armen waren serieus 3,5x zo groot als die van mij! Niets te zeggen over de omvang van zijn borstkas. We zijn maar snel doorgelopen want ik kreeg er niet echt een veilig gevoel van en we mochten daar in de eerste plaats helemaal niet zijn. Ten tweede viel we nogal op met onze blanke huid en hoe hard je ook je best doet, mensen blijven maar naar je staren. Even verderop merkten we toen ook dat er redelijk wat spanning in de menigte hing. Dus we onze biezen gepakt en zijn met de taxi naar het Eusbett Hotel gereden om wederom te gaan zwemmen en 's avonds pizza te eten. Met echt vlees!! Na het eten weer terug in de taxi naar Berekum. We waren met z'n vijfen, maar zelfs een grote taxi heeft maar plek voor 4 personen.
De Ghanezen hebben daar een oplossing voor: Skinny ones in the front! Nu was het zo dat er veel politie op straat liep en de taxichauffeur niet met 2 personen op de passagiersstoel wukde rijden. Dus kwam Hayley naar de achterbank totdat we voorbij de politie waren gereden. Daar zat ik dan met een 21-jarige op m'n schoot. Niet zo heel erg, behalve dat ik het beste stil kon blijven zitten tegen de brandende pijn, die langzamerhand kwam opzetten. Als er iemand niet stil kan zitten ben ik het wel, zeer blij was ik toen de taxichauffeur stopte om te wisselen, zodat ik in rust verder kon rijden.
Zondag zijn we gaan eten bij Peter en Esther. Peter is een soort personeelbeheerder van het ziekenhuis en Esther is lerares op de basischool hier. Lekker Ghanees eten!! Met een Westers tintje, zodat we het wel lekker moesten vinden. In Ghana, als je word uitgenodigd, kom je eten en als het eten op is, is het de bedoeling dat je weer naar huis gaat. Iets anders dan in Nederland, maar dat maakt het niet minder gezellig!
Maandag was het weer vroeg opstaan, om half 7 stond de wekker. Deze week sta ik op de kinderafdeling. De meeste kinderen hebben malaria en die te ziek zijn om thuis behandeld te worden. Verder werd gister een patientje buiten bewustzijn door haar moeder binnen gebracht. Bleek dat ze een glucose had van 1.6, hoe bedoel je hypo! Uit de status konden we opmaken dat dit zeker niet de eerste keer was. Haar moeder heeft de neiging om haar zo weinig eten te geven dat ze steeds zo laag uitkomt. Nadat ze een infuus met 'glucose' had gekregen, schoot ze door naar 28.3. Zelf was ik niet zo onder de indruk van haar behandeling, maar de anderen vonden het zeer grappig dat ze nu veel te hoog zat. Laten we het maar houden op een cultuurverschil..
's Middags weer naar de OPD, maar nu de OPD under 5. Heel veel malaria gezien! Lees: bijna iedereen met koorts. Aan het einde van een lange dag, om 3 uur, voor het eerst een anamnese afgenomen. Het stelde allemaal niet zoveel voor, maar toch een goed gevoel om een keer een patientje te hebben behandeld.
Nu je op de kinderafdeling rondloopt zie je ook meer moeders rondlopen. Die allemaal kleine kinderen hebben. Die kleine kinderen moeten allemaal eten, wat tot gevolg heeft dat overal schaamteloos borsten uit jurken worden getrokken om hongerige mondjes te voeden. BH's zijn hier trouwens volledig overbodig, dit is zo'n moment dat ik me niet probeer aan te passen! Waarom zou je ook een rustig hoekje opzoeken, als het ook kan in het bijzijn van 30 anderen, gezellig toch?! Toppunt was toen we naar de longen van een huilend patientje moesten luisteren. Z'n moeder kwam met DE oplossing..gooide haar borst uit haar jurk en hangt het kind eraan en stilte.... Perfecte oplossing, maar het kwam nogal onverwacht. Het duurde even voordat ik uiteindelijk naar de longen kon luisteren.

Voor degene die niet weten wat Fufu is: een mix van gekookte Casave en Plantain, wat gestampt wordt tot een stevige bal. Valt onwijs zwaar op de maag, maar het was wel lekker! Los van de geit, wat lijkt op lam en mij ietsje te sterk was. Ook hier werden we na het eten er weer uitgetrapt. Met een volle buik in bed gekropen en op weg naar dromenland.
Hopelijk hebben jullie je weer door mijn verslag heen kunnen slaan!
Tot snel,
Liefs Veerle
Ps: de huidige president is weer tot partijleider verkozen met welgeteld 97%. De een noemt het genant, ik ben van mening dat de partij gewoon nog niet klaar is voor een vrouwelijke leidster!
Hey Veerle!
BeantwoordenVerwijderenSuper leuk om je reisverhalen te lezen!! Lekker primitief is het dan hé, wel heel herkenbaar hoor. Hoe was het weeshuis waar je was geweest? Goed georganiseerd? Veel kinderen? Zo doe je wel veel ervaring op zeg! Niet alleen in een ziekenhuis. Mooie foto's ook! Volgens mij maak jij er ook heel erg veel. Goed opslaan hé ;) Heel erg veel succes en plezier nog!
Liefs, Tonneke