Zwitserse verassing

Nog snel even een stukje dat ik was vergeten gisteren!

De meesten van jullie weten dat Zermatt, Wallis, Zwitserland mijn favoriete vakantiedorp is! Dan kun je mijn verbazing voorstellen toen ik in Elmina dit tegenkwam:

Ik weet niet hoeveel duizend kilometers van mijn favo dorp. Het enige wat ik dan kan bedenken is: hoe klein is deze wereld niet?! Geen idee wat dit voor een apparaat is, maar goed om te zien dat het wordt hergebruikt. Dat is het enige wat ik even wilde delen, nu laat ik jullie weer genieten van de laatste uurtjes van het weekend!

That's GH for you babe!

I'm back! Na 13 uur reizen was ik eindelijk weer home sweet home!! Het gaat snel, maar het voelde echt alsof ik weer thuis was toen ik in Berekum de taxi uitstapte. De planning was om donderdag naar huis te gaan maar het Ghanese noodlot sloeg toe: welkom buikloop... daarnaast had ik niet goed gekeken wanneer de bus vertrok, dus zou ik het sowieso niet meer in 1 dag halen. Dus ben ik lekker nog een dagje opgetrokken met mijn reismatties uit Friesland!

Deze week hebben we echt zoveel dingen gedaan, dat ik met mijn 'gevoel voor taal' het niet voor elkaar ga krijgen alles te vertellen! Hier komt dan de samenvatting, wat ook niet een van mn sterkste punten is, we gaan het gewoon zien :)

Woensdag heb ik de tro-tro (een taxibusje voor ten minste 12 mensen) en de bus genomen naar Takoradi om daar Grytsje en Mirjam te treffen. Ik had hen al leren kennen in Berekum en voor hun was dit de laatste week. Samen zijn we vanaf Takoradi naar de Green Turtle lodge gereden op de slechtste weg die ik tot nu toe gezien heb hier in Ghana. Wat een drama! Uiteindelijk heb ik maar gevraagd of hij in het donker toch even ze lichten aan wilde doen, want 80 km/uur (denk ik, de snelheidsmeter deed het niet) in het donker een bocht ingaan was toch wat te spannend. Hier nemen ze genoegen met wat getoeter voor de bocht om te laten weten dat je eraan komt, maar zelf heb ik daar niet zo vertrouwen in!
Toen hebben we 2 dagen heerlijk doorgebracht in de zon aan het strand, met superlekker eten. Geinspireerd door de 2 Engelse eigenaren, dus het leek weer wat op Europees eten, yes! Natuurlijk wel gigantisch verbrand in m'n nek, het enige was ik was vergeten.

Van de Green Turtle Lodge zijn we doorgereisd naar het kustplaatsje waar we kennis hebben gemaakt met Ghanese gastvrijheid. De eerste avond vroegen we aan 2 jongens waar we wat eten konden halen, die jongens hebben we totdat we weggingen niet meer van ons af kunnen schudden!
In Elmina hebben we toen met onze Ghanese 'vrienden' St. George Castle bezocht. Een oud slavenfort dat voornamelijk in handen in geweest van de Nederlanders. Echt super interessant om te zien wat onze voorouders hier allemaal hebben uitgespookt. Nederlandse plaquetten op de muur en in de stad zie je ook nog wat NL'se architectuur terug als je goed kijkt. Het meest bijzondere was, dat de gids het niet over schuld van de Nederlanders had, maar dat we er met z'n allen van moeten leren. Zodat het nooit weer gebeurt, iets wat ik niet geheel verwacht had. Na een gehele lunch te hebben betaald voor niet ons 3en maar 5en zijn we toch maar naar huis gegaan om wat rust te krijgen!
Volgende dag fris en fruitig op de boot gestapt, en door de haven van Elmina gepeddelt met zo'n schattig houten bootje. Ook een hele ervaring, voornamelijk omdat de Ghanese jongens met hun grote praatjes waren begonnen.
Hou je vast:
DO NOT TRY THIS AT HOME, IT IS NOT SAFE

1. Als je warme cola drinkt, met nog een extra grote kop suiker. Dan kan je een ongewenste zwangerschap afbreken, zolang deze niet ouder is dan 4 maanden...
2. Warme cola met maggie bouillonblokjes is dodelijk..
3. Als er een speciale vogel overvliegt en je wappert met je vingers, dan worden je nagels schoon..

Niet wat later hebben we de lokale wietfabriek bezocht, dus dat vertelt al hoe geloofwaardig deze jongens waren. Snel hebben we onze biezen gepakt om nog wat dagen in Cape Coast door te brengen. Zoals gepland hebben we daar ook Kakum National Park bezocht. Dat was echt te tof voor woorden! Laat de foto's spreken:

De laatste 2 dagen hebben we vrij weinig uitgespookt, vooral boeken gelezen. Met zoveel vrije tijd ben ik toch nog maar voor een tweede keer de Twilight Saga gaan lezen, ze worden steeds 'beter'...!
Verder wil ik iedereen bedanken die z'n bedje heeft aangeboden, ik laat nog wel weten wat het gaat worden, haha!


Liefs Veerle

Cape Coast here I come!

Al mijn derde week is weer aangebroken en deze week is een week van eersten.
Gister hebben we een hele drukke dag op de OK gehad, toen ik thuis kwam was ik compleet gesloopt! Heel veel interessante dingen gezien, jammer genoeg ook minder leuke dingen. Een onverzekerde patient werd eindelijk geopereerd aan zijn buik en terwijl hij aan het uitslapen was bleek het toch niet goed met hem te gaan. Na een half uur vereende krachten, moesten we de man toch laten gaan. En dat terwijl hij pas rond de dertig was! Daarnaast had hij geen levensbedreigende problemen, maar was zijn operatie uitgesteld omdat hij niet verzekerd was. Dat zijn de kanten van Afrika die je het liefste niet ziet, maar er wel zijn. Je helpt waar je kan, maar soms is dat ook niet genoeg.

Gelukkig had ik na het werk wat om me op te vrolijken, toen ik met Linda, een van mijn huisgenoten, onze jurkjes gingen ophalen. Zelf had ik een meer traditionele stof met rok en top. Hij zit helemaal prima en dat voor omgerekend 15 euro en dan mag je alles zelf uitkiezen! Ik ben er wel achtergekomen dat, als je wilt dat jouw jurkje er precies zo uit ziet als op de foto je dan toch Afrikaanse billen en borsten moet hebben!

Morgen vertrek ik richting de kust om met 2 Nederlandse studenten,die ook hier in Berekum hebben gezeten, te gaan reizen. Van plan zijn we om eerst een paar dagen aan het strand te liggen in Takoradi en daarna Cape Coast te gaan bezoeken. Ergens tussendoor zullen we na een betrouwbare tip ook nog Kakum National Park bezoeken waar je op 40m hoogte over bruggen kan lopen. Ik heb geen hoogtevrees, hopelijk zal die nu ook niet verschijnen!

Verder heb ik nog een vraag aan jullie lezers. Als ik terugkom zal ik waarschijnlijk wat vrienden mee terug nemen:

1. Patient, die vroeg of ik haar mee wilde nemen
2. Nurse Grace, we zijn best friends
3. William, operatie assistent die nu mijn vriendje is, omdat ik er nog geen had EN dat kan echt niet!

Hebben jullie misschien nog een bedje over voor mijn trouwe vrienden?! Let me know!

Er zit een aap op je rug

Vandaag geen foto's op een na, want de datacard van het internet gaat wel heel snel. Mede dankzij mijn foto's online. De mensen met Facebook zullen deze foto wellicht al gezien hebben, maar voor degene die wat minder hebben met sociale media bij deze:

Nadat ik het vorige bericht had gepost, kwamen we richting de markt langs een vrouw die het niet erg vond dat we haar kind even op de rug kregen om te proberen. Belangrijker nog, het kind vond het ook allemaal prima. Zoals altijd stroomt de hele wijk toe, want ze vinden het prachtig dat we interesse tonen.

Maandag ben ik begonnen op Operation Theatre. Het gebouw waar de 3 operatiekamers zijn en waar dan ook geopereerd wordt. Ik ben in NL nog niet zo vaak op de OK geweest, maar ik kan met 100% zekerheid zeggen dat het totaal anders is dan in NL. 2 operatiekamers liggen aan elkaar, de tafels gescheiden door een oude doek zodat er nog enig gevoel van privacy en hygiene zou moeten zijn. De deuren naar de OK's komen rechtstreeks uit op de gang en iedereen loopt naar binnen en buiten wanneer ze daar zin in hebben. 's Ochtends is het wachten op de patienten die geopereerd moeten worden. Wat vaak niet geheel soepel verloopt. Als de patienten er dan uiteindelijk zijn, worden ze op de OK-tafel neergelegd en liggen ze geregeld een kwartier tot een half uur te wachten voordat er wat gaat gebeuren. Dan komt langzaam iedereen binnengestroomt, en begint het staren naar de patient. Er zijn hier redelijk wat Ghanese studenten, die worden opgeleid tot operatie-assistent, die meekijken met de operatie. Wat tot gevolg heeft, dat de OK volstaat met 15 mensen. Maar dat is Ghana, en daar wen je snel aan, zoals met alle andere dingen.

Ook zijn dit weekend 2 Duitse artsen aangekomen, 1 gynaecoloog en 1 algemene chirurg. Heel chill, want daar kan ik volop mee meekijken en al mijn vragen stellen. Maandag heb ik gelijk meegekeken met de eerste paar keizersnedes. Een Ghanees huwelijk is, volgens de meeste Ghaneze mannen, pas een goed huwelijk als elke nacht de liefde bedreven wordt. Daarnaast zijn de meesten hier zeer christelijk, dus bijna geen anticonceptie. Met als gevolg een hoeveelheid bevallingen waar je helemaal gek van wordt, stelletje konijnen!! Toch is het onzettend leuk om mee te kijken. Enigszins nerveus vroeg ik vanochtend aan de Duitse arts of ik hem vandaag mocht assisteren. Ja, geen probleem! Toen was het wachten op de eerste operatie. Eerste was een man met een peritoneum fistel, maakt niet uit wat dat is, want ik heb alleen maar een klem vastgehouden. Toen was het allemaal weer klaar! Het hoogtepunt van de dag kwam een half uur later, toen er al een sectio (keizersnede) bezig was en er een andere vrouw klaar lag.

Geen andere dokter in de zaal....neee? Dokter Franken, aantreden voor sectio!!

Na een kleine 5-10 minuten kwam een jongen ter wereld! Echt een onwijs toffe ervaring, en het smaakt naar meer! Gelukkig zijn hier genoeg sectio's per dag. Dus wellicht kan ik bij de volgende een wat grotere rol spelen. Verder heb ik deze week niet meer gehecht, aangezien er niemand was om te hechten. Ik heb nog een poging gedaan assistentes tegen elkaar op te zetten, zodat er klappen zouden vallen en ik wat te hechten zou hebben. Maar het fenomeen sarcasme kennen de meesten niet, dus ik kreeg hier en daar wat vreemde blikken en wat ik nou precies bedoelde. Zaterdag is hier voor ons normaal een vrije dag, maar ik kreeg van een betrouwbare bron te horen dat op vrijdag veel boeren naar de Emergency Ward toekomen om gehecht te worden, dus daar ben ik komende zaterdag dan ook te vinden.

Gister hebben we op de markt stoffen gekocht om jurken te laten maken. De studenten worden wel vaker uitgenodigd voor een bruiloft of feest. Waar verwacht wordt dat je als vrouw in een rok of jurk komt. Duidelijk is dat ik, met een beperking in wat ik mee kon nemen, geen jurkjes heb meegenomen. Dus maandag kan ik mijn eerste traditionele rok met top ophalen, voor maar 30 Cedi, wat overeenkomt met €15. Ik ben benieuwd, als het wat is laat ik nog wel wat meer maken! Volgende week woensdag ga ik met 2 studenten naar de kust om een weekje rond te reizen, zo hoef ik niet in mijn een te reizen en kan ik toch wat leuke dingen zien! Daarvoor zal ik zeker nog een keer posten, maar dan even een week niet!

Liefs Veerle

Scotch the low

Mijn eerste week zit er nu al weer op! Wat gaat de tijd snel als je het naar je zin hebt!

Volgens mij heb ik nog nooit zoveel verschillende indrukken gekregen in 1 week. De mensen hier zijn zo ontzettend aardig. Als je ze wat vraagt laten ze het liefst alles vallen waar ze mee bezig zijn om je te helpen. Nemen je overal mee naartoe en zijn altijd enthousiast. Dat is echt een groot verschil met de rest van de wereld, waar iedereen haast heeft en meer aan zichzelf denkt dan aan een ander.

Het ziekenhuis hier werkt totaal anders dan in Nederland. Als je op een van de afdelingen ligt opgenomen, moeten je familieleden je wassen, verzorgen en eten brengen. Doen ze dat niet dan heb je pech. Zusters zijn er alleen voor het medische gedeelte, en dat is soms zelfs vrij weinig! Verder kennen ze het woord ethiek totaal niet. Je hoeft je niet voor te stellen aan de patiënt, en vertellen wat je gaat doen wordt ook niet gedaan. Vragen of je een foto van iets medisch mag maken doe je wel, maar de nurse zegt dan gelijk dat het toch wel oke is, zonder het de patient te vragen. Dat is zeker wel even wennen, maar dat gaat snel! Een van de meest bizarre regels die ze hier hanteren is dat het goedkoper is om naast het bed te gaan liggen als je geen geld hebt om het bed te betalen. En als je je rekening niet kan betalen, omdat je niet verzekerd bent dat je dan in het ziekenhuis moet blijven totdat je het wel kan betalen. De reden hiervoor is dat het ziekenhuis anders geen geld ziet. 

Females Ward

 

Deze week heb ik nog niet heel veel gedaan in het ziekenhuis vooral  wennen aan het klimaat en de omgeving. Donderdag heb ik geregeld dat ik volgende week op de operatiekamer mee kan gaan kijken, dus ik ben nietsvermoedend op vrijdag naar Dr. Minta gelopen om dit alles te bespreken. Toen bleek dat er van een bespreking geen sprake was, maar dat er al een patiënt klaar lag met een jaap van 12 cm in zijn onderbeen. Of ik dat even kon hechten….. Toen heb ik mijn eerste 9 hechtingen mogen zetten!! Samen met Boni(face), een operatie assistent. Echt onwijs gaaf!!

Verder hebben we deze week Laurens uitgezwaaid, een van de NL’se studenten die klaar was met zijn stage en rond ging reizen. ’s Avonds naar een lokaal café geweest, Scotch the low. Heerlijk een biertje gedronken en de heupen een beetje losgegooid. Alle Ghanezen hadden de avond van hun leven, want het zag er niet uit! Houterige NL’ders die Afrikaans proberen te dansen. Gister hadden we vrij en zijn we naar Sunyani gereden met een trotro. Dat is vaak een Ford busje waar je met z’n 12en of meer inzit en die pas weggaat als hij vol is. Een leuke ervaring! In Sunyani hebben we het Eusbett hotel bezocht en de hele dag aan het zwembad gelegen, genieten! Daar waren ook 2 studenten naartoe gekomen vanuit Techiman, wat iets verderop ligt. De avond hebben we geëindigd met een heerlijke pizza. Teruggekomen in Berekum werden we weer gebeld door Boni, of we een biertje gingen drinken. Daar zeggen we natuurlijk geen nee tegen. Weer naar Scotch the low. Ze hebben ons weer geprobeerd te leren dansen, wat nu weer wat beter ging. Als je hier een biertje besteld krijg je een bierfles van 625ml! Ik had er gister 2 op en betaald uiteindelijk 3.80 Cedi, wat overeenkomt met €1,9. Duur kan je het dus niet noemen.

Een van ons zag een vrouw lopen met een baby op haar rug en is toen naar haar toe gelopen en vroeg of ze haar baby even op de rug mocht, hangend in zo’n doek die aan de voorkant is vastgebonden. Tot onze verbazing vond ze het geen probleem, alleen de baby begon keihard te krijsen! Daarna kreeg ze te horen dat als ze weer naar Nederland ging even langs moest komen, want dan mocht ze de baby meenemen. Zo gaat dat hier, ze willen allemaal naar Nederland, want dat staat voor en betere toekomst.Op de terugweg hebben we langs de weg een broodje gebakken ei gehaald, niet hetzelfde als de Vrijheid in Den Haag, maar lekker is het zeker.

Vanmiddag gaan we naar de markt, waar ik nog kleding ga kopen, omdat ik voornamelijk lange mouwen  voor 's avonds en werk heb meegenomen. Terwijl we overdag onze vrije tijd in korte kleding doorbrengen. Ik heb wat instellingen veranderd, dat iedereen die dat wilt reacties kan plaatsten onderaan de berichten die ik post. Daarnaast stuur ik wel eens smsjes naar Nederland, maar volgens mij komtvrij weinig aan, dus mailen is makkelijker!

Tot snel! Liefs Veerle

Snelle update!

Mijn Ghanese nummer is +233207360691. Ik betwijfel of alles aan zal komen, weet ook niet of al mijn smsjes aankomen. Ik heb nu enigszins vast internet dus mailen kan ook!

Vandaag voor het eerst de overdracht gehad en op de females ward een ronde gelopen. Van alles gezien en op dit moment kom ik nog redelijk mee qua kennis. In het ziekenhuis hier is het voornamelijk alles of niets. Of je krijgt gelijk alle verantwoordelijkheid en ze kijken niet naar je om of je loopt met hun mee/achter hun aan. Ik kies voor het laatste, want denk niet dat ik iemand zal genezen als ik in de bushbush word losgelaten! Nu hebben we even pauze en eten we een eitje. Dadelijk gaan we de poli draaien, ik ben benieuwd.. Snel meer!

Obruni

Snel even een update vanuit Berekum! Hier is het nu 11uur 's avonds! Vandaag na een 2 dagen reizen in Berekum aangekomen. Het is hier echt super! Overal ruikt het naar houtvuurtjes en zie je mensen rondlopen, werken en vooral slapen! Als er even niks te doen is, leggen ze hun hoofd neer en gaan de oogjes dicht. Het weer valt nog mee, zolang je niet te druk doet (ja, het lukt me redelijk) dan valt alles mee.

Ik werd verrast met 3 andere NL'se huisgenoten vanuit het Radboud ziekenhuis. We hebben met z'n 4en een eigen keuken, douche en woonkamer met 4 slaapkamers uitgerust met een fan aan het plafond. We hebben ongeveer 4 uur per dag stromend water, de rest wordt uit watertonnen gehaald. Ik heb al heerlijk gegeten, alhoewel maar 1 gerecht Ghanees was. De rest bestond uit gebakken kip met rijst en een pizza :)
Vanmiddag zijn we de stad in gegaan omdat een van m'n huisgenoten haar haar liet invlechten. Gelijk was Afrikaans geleerd, volgens mij heet de taal Twie. Zo spreek je het in ieder geval uit. Iedereen noemt ons Obruni, wat betekent: blank. Zoals verwacht komt iedereen op je af om naar je te zwaaien en te lachen. Zelfs de kleine peuters worden op je afgestuurd, die dan wel keihard beginnen te huilen als je naar ze zwaait en heel hard wegrennnen, omdat ze nog nooit een blanke hebben gezien!

Ik ga nu m'n bed in, morgen om half 8 de overdracht! Als ik mijn huisgenootjes mag geloven liggen er een paar extreme gevallen op de afdeling, zoals ik al enigszins verwacht had! Ben benieuwd..Zal de foto's niet online posten, maar voor de medical nerds onders ons moet je ze maar een keer komen bekijken ;)

Hier kun je alle foto's bekijken die ik upload!
https://picasaweb.google.com/franken.vcs/VeerleInGhana

Liefs Veerle